اگر پیاده هم شده است سفر کن در ماندن می پوسی.
اگر تنها ترین تنها ،شوم باز هم خدا هست او جایگزین همه ی نداشتن هاست.
اگر قادر نیستی خود را بالا ببری مانند سیب باش تا با افتادنت اندیشه ای را بالا ببری.
پیروزی یک روزه بدست نمی آید اما اگر خود را پیروز بشماری یکباره از دست می رود.
برای خراب کردن یک حقیقت، خوب به آن حمله نکنید،بد از آن دفاع کنید.
سالهای نه چندان دور قبل از آنکه آب لوله کشی (در سال1375 هجری خورشیدی) به روستای عالم کلا لفور بیاید یکی از کارهای متداول زنان و دختران روستا آوردن چایُّو بود.
واژه چایُّو مرکب از دو واژه چای و اُو به معنای آب است.به عبارت دیگر چایّو همان تهیه آب برای درست کردن چای است.بانوان روستای عالم کلا لفورهر روز مسیر نسبتا" طولانی از منزل تا رودخانه را طی می نمودند تا از دو چشمه مجاور رودخانه که به آنها دَرزَن می گفتند برای تهیه چای، آب جمع آوری و به منزل بیاورند.آنها مجبور بودند هر روز این مسیر دشوار را در گرما و سرما بپیمایند.مسیر چایّو پُر بود از خاطرات تلخ و شیرین ،محفلی بود برای دردل همرهان با یکدگر و چه بسا دراین گفت و شنودها مشکلی حل می شد.
تَمَر یکی از روستاهای استان مازندران است که در جنوب غرب شهرستان سوادکوه شمالی و درب خش مرکزی ان و در 28 کیلومتری شهر شیرگاه در جنوب غرب روستای عالم کلا لفور واقع هست.قدمت این روستا کمتر از صد سال می باشد.تمر را باید روستای دوم عالم کلای لفور دانست.
و اما سرگذشت تمر:کل روستای جنگلی تمر ملک شخصی فردی به نام فتحعلی خان بود.وی تنی چند از اهالی روستای عالم کلا لفور را،به عنوان رعیت خود به تمر برد.در واقع اینان اولین ساکنان روستای تمر محسوب می شوند.پس از مرگ فتحعلی خان پسرش نصراله خان وارث ملک و املاک پدر شد و این درست زمانی بود که اهالی عالم کلا برعلیه مَلّاکان ثروتمند آلاشتی که مالک بخش وسیعی از مراتع و زمینهای کشاورزی اطراف عالم کلا بوده اند شروع به اعتراض نمودند.عالمی های سلطه ستیز استدلال می نمودند که به کدامین دلیل باید سرزمین های ما در دست چند ثروتمند غیربومی باشد؟! آنها توانستند از طریق محاکم قضایی و یا از طریق خریدن،بخش زیادی از زمین ها را به روستای عالم کلا برگردانند.سرانجام پس از مرگ نصراله خان عالم کلائی های آزادیخواه و سلطه ستیز توانستند تمر را به استقلال برسانند و به نظام ارباب ،رعیتی در تمر پایان بخشند.اهالی دو روستای تمر و عالم کلا اکنون پس ازگذشت سالهای متمادی از آن دوران همچنان با هم مراودات گرم و صمیمی داشته و هیچگاه یکدیگر را از هم جدا ندانسته و نمی دانند.
سالها پیش در جنوب غرب روستای عالم کلا لفور در محله سَنگِ تُوسَر چشمه آبی به نام سنگ تو وجود داشت.قدما، اهالی براین باور بودند که آب این چشمه شفابخش است.آنها بر این باور بودند به خاطر اینکه در مجاورت این چشمه سیده ای پاکدامن مدفون است لذا آب این چشمه شافی است.سنگ تو را باید نوعی چشمه آبگرم مصنوعی دانست.آنها راه خروج آب چشمه را با سنگ سد می بستند تا آب فراوان در پشت سد جمع شود.سپس آتش برپا نموده و تعدادی سنگ را در درون آن می گذاشتند تا کاملا" داغ شود.آنگاه سنگ های داغ شده را درون آب چشمه می ریختند و خودشان درون این آب می رفتند آنها براین باور بودند که این آب دردهایشان به ویژه دردهای استخوانی شان را درمان می نماید.قدیمی ترهای محل اسامی کسانی را ذکرمی کنند که کاملا"زمین گیر بوده و با استعمال آب این چشمه بهبودی کامل یافتند.
یکی از زیبایی های روستای عالم کلا لفور شالیزارهای برنج می باشند که درجنوب روستا واقع هستند.شالیزارهای برنج توسط دو نهربزرگ(گَتِ کیله) و نهر کوچک (خُردِکیله) آبیاری می شوند.برخی از اسامی مزارع شالیزاری روستای عالم کلا لفور عبارتند از : لَپِر، مَیسانه، خرچنگ، چال زَمی،اَغوزتپه،خونی،پَلوچ،عالم کلا بِن کاله،سِرِبِن کاله،کِتی روآر و...در این مزارع ارقام مختلف برنج اعم از پر محصول و محلی کشت می شود؛مانند شیرودی،فجر،طارم هاشمی و...همانطور که پیش از این گفته شد متأسفانه بخش زیادی از این مزارع امروزه بایر رها گردیده است و دردناک تر از همه اینکه مسئولان محلی و شهرستانی و حتی استانی بی خیال این موضوع بوده و تنها نظاره گر بوده و بعضا" راهکارهای غلط ارائه می کنند.ای کاش کلاس درسی بود و از مسئولان امر معنای تولید ملی،حمایت از تولید ملی و...پرسیده می شد تا مشخص شود کدامیک از آنها با این مفاهیم به درستی آشنایند.!
