آخر شاهنامه

چرا می گویند : شاهنامه ، آخرش خوش است ؟

بطور کلی در مورد  این پرسش ، سه دیدگاه و پاسخ وجود دارد :

دیدگاه نخست :بسیاری از ادیبان و صاحبنظران بر این باورند که عبارت « شاهنامه آخرش خوش است » جمله ای از سر طنز است و اشارت و معنایی معکوس دارد ( آخر شاهنامه که شکست یزدگرد و پیروزی اسلام است ، بسیار تلخ و غمگنانه است )

دسته ی دوم  کسانی مانند مهدی پرتوی آملی ( صاحب کتاب ریشه های تاریخی امثال الحکم ) بر این باورند که اشارت دارد به این نکته که چون شاهنامه در آخر ، با ستایش محمود غزنوی همراه نشد و حتی خشم او را برآورد ، از این منظر شیرین است.

دسته ی سوم و ادیبانی چون محمد محیط طباطبایی که عقیده دارند : از آنجا که شاهنامه خوانی در روزها و هفته های متوالی در قهوه خانه ها انجام می شد ، بعد از خواندن و اجرای آخرین بخش شاهنامه ، معمولا در قهوه خانه ها مراسم پذیرایی و چای و ... انجام می شد و برای شنوندگان شاهنامه و حضّار در قهوه خانه بسیار خوش و خاطره انگیز بود.