بادنجان دور قاب چین

ماجرا بر می‌گردد به مراسم آش شله قلمکار پزان در عهد ناصرالدین شاهی. آنچه که بیش از هر چیز در این مراسم برای خودنمایی وزرا و رجال سیاسی کاربرد داشت، سبزی پاک کردن بود و بادنجان دور قاب چیدن.در این مراسم عده‌ای بودند که در امر پخت آش به خودنمایی و چاپلوسی می‌پرداختند و عده‌ای که از کار پخت و پز چیزی نمی‌دانستند، که در صدر آن‌ها صدراعظم بود، دو کار مهم داشتند. اول اینکه بادنجان‌ها را پوست بکنند و دوم اینکه پس از پخته شدن بادنجان، آن‌ها را دور قاب‌های آش و خورش بچینند.حال در این میان اگر ناگهان شاه به چادر آن فرد ورود می‌کرد، نهایت دقت و سلیقه را برای چیدن این بادنجان‌ها به دور قاب به کار می‌برد تا در نظر شاه خوش‌تر آید.در هر صورت «بادنجان دور قاب چین» از آن زمان ناظر بود بر افراد چاپلوس و متملق که رفته رفته به شکل ضرب‌المثل در آمده است.