شوپه

مرداد که ار زاه می رسد خوشه های طلایی رنگ برنج رخ می نمایاند و برنجکار خوشحال از اینکه دیگر سختی هایش  پایان یافته است! اما انگار رنج های برنج کار تمامی ندارد و این بار حیوانات موذی وحشی هستند که بلای جان محصول به جان کِشته اش می شوند. و او ناگزیر می شود تا بار و بُنه خویش بسته و شب را به شب پائی یا همان شُوپِِه در شالیزار خویش به صبح رساند تا زحمت چندین ماهه اش به غارت نرود.اگر چه این سالها شوپه در روستای عالم کلا  لفور بسیار کم شده است اما هنوز هم اندک شالیکاران روستا برای  حفظ محصول برنج خویش مجبورند تا چند شبی را به کار طاقت فرسای شب پائی بگذرانند.

ماه می تابد، رود است آرام .... 

کار شب پا ، نه هنوز است تمام ، 

می دَمَد گاه به شاخ ، 

گاه می کوبد بر طبل به چوب .... 

سایه ای ، این است گُراز ...( نیما یوشیج)