کرچال(ماشین سنتی بافندگی)

در گذشته های نه چندان دور حتی تا اوایل پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی در هر منزل مسکونی اتاقی و یا مکانی به نام کرچال وحود داشت،که در آن ادوات مربوط به کرچال نصب بود و در آن زنان و دختران سخت کوش روستای عالم کلا لفور به کار بافتن می پرداختند.هر کرچال دارای قسمت  های مختلفی بود از آن جمله نُوعِرد، دست چو، لینگ لَتی، سلام علک، شُونِه، وَرد، مَکو، ماسرِه، مَتی، چِنگِوم و...

بانوان ساعی عالم کلا در غالب ایام سال در کنار کارهای دیگرشان بخشی از روزشان را در کرچال می گذراندند و انواع بافتنی های زیبا را خلق می نمودند.چادرشب،گلیج(گلیم)،شَمَد،سفره بخشی از هنرنمایی بانوان هنرمند روستای عالم کلاست که هر بیننده ای را به تحسین وا می دارد.

بعدها عده ای از اهالی به فکر ساخت کرچال دستی افتادند.کرچال دستی در واقع نوع متحرک  کرچال بود که  قابلیت نصب و قرار دادن در هر مکانی با کمترین فضا را داراست و توسط درودگران ماهر روستا با مهندسی هر چه تما م تر ساخته می شد.در حال حاضر یکی دو مورد از این نوع کرچال هنوز در روستا ی عالم کلا لفور موجود است.

متأسفانه در حال حاضر کار با کرچال دیگر منسوخ شده  است و به ندرت در سال می توان کار بافتن با کرچال را در روستای عالم کلا لفور به نظاره نشست.