کِنّو

گرچه در ادبیات شیرین پارسی خاکسترنماد بدبختی،تیره روزی،فنا و نابودیست لکن خاکستر ماده ای مفید بوده که بشر از آن به عنوان پاک کننده و کود برای رشد گیاهان استفاده می نموده است.یکی از کاربردهای خاکستر در گذشته در روستای عالم کلا لفور استفاده از آن به صورت کِنـُّو(kenno) بوده است.!

واژۀ مازندرانی کِنُّو ترکیبی است از دو واژۀ مازندرانی کِلِن به معنی خاکستر و او به معنی آب که به مرور زمان تلفظ آن به صورت کِنُّو در آمد. 

و اما طریقه ساختن کِنُّو: مقداری از خاکستر خالص را گرفته و به آب جوشیده اضافه می نمودند،محلول به دست آمده کِنُّو نام داشت.اهالی از این محلول به همراه صابون و یا شوینده دیگر برای شستن موهای سرشان استفاده می نمودند،آنها معتقد بودند که استفاده از این محلول به جای آب بهتر می تواند موهایشان را تمیز و برّاق کند.